ΛΑΜΠΡΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΣΠΙΘΙΣΤΕΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΕΡΑΥΝΟ ΣΤΗ ΣΠΙΘΑ…

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το 1963, ένας θάνατος, αυτός του Γρηγόρη Λαμπράκη, στάθηκε αφορμή για να ιδρύσει ο Μίκης Θεοδωράκης το μεγαλειώδες Κίνημα, Δημοκρατική Κίνηση Νέων Γρηγόρης Λαμπράκης, μετέπειτα Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη (ΔΝΛ). Το 2010, ξανά ο Μίκης Θεοδωράκης, με αφορμή την αποφυγή ενός ακόμη θανάτου, αυτού της Ελλάδας, ίδρυσε το Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών με συμβολικό όνομα Σπίθα. Έμβλημα των "Λαμπράκηδων", ο Κεραυνός (Ζ), ενώ των Σπιθιστών, η Φλόγα. Δύο κινήματα με διαφορά 47 χρόνων και με κοινό παρανομαστή τον μεγαλύτερο Έλληνα, Μίκη Θεοδωράκη…

"Όνειρα που αγκάλιαζαν όλα τα προβλήματα"

Ο ίδιος ο Μίκης, είχε δηλώσει αναφερόμενος στο Κίνημα της Νεολαίας Λαμπράκη: «Θυμάμαι πρόσωπα, συνεδριάσεις, περιοδείες, διαδηλώσεις, αποφάσεις. Θυμάμαι προ παντός τα χωριά της Ηπείρου, της Μυτιλήνης, του Αγρινίου και του Θεσσαλικού Κάμπου, με κείνα τα μεγάλα μάτια των παιδιών, τα γεμάτα ερωτηματικά και τα γεμάτα ελπίδα. Θυμάμαι τις λέσχες μας σε ετοιμόρροπα σπίτια και σε στάβλους που κάποτε τις τίναζαν οι παρακρατικοί στον αέρα και ‘μείς εξορμούσαμε με τα δώρα μας διασχίζοντας κάμπους και βουνά. Θυμάμαι τους έφιππους Λαμπράκηδες στα καπνοχώρια της Αιτωλοακαρνανίας να κρατούν κλαδιά και να τρέχουν περήφανοι στο πλευρό μας. Είναι τότε που είπα στον Τάκη Μπενά "μοιάζουμε σαν να είμαστε πλασιέ ονείρων". Δεν πουλούσαμε όμως όνειρα. Γιατί ξέραμε επίσης πώς να οδηγήσουμε τη νεολαία, ώστε τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα. Για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση, καθώς λέει και ο ποιητής. Ονειρα που αγκάλιαζαν όλα τα προβλήματα, από αυτά του χωριού και της γειτονιάς έως τα προβλήματα όλου του λαού και της πατρίδας, όλου του κόσμου! Και το πιο σπουδαίο, συνδέσαμε άρρηκτα τον αγώνα για τη ζωή με τη μόρφωση και τον πολιτισμό. Νομίζω ότι για πρώτη φορά στην ιστορία των λαϊκών κινημάτων όλου του κόσμου συνδέσαμε στην πράξη την πολιτική με την πολιτιστική αλλαγή… Αυτά κάναμε τότε και για αυτά είμαι όσο κανείς άλλος υπερήφανος»

Με τη σειρά του, ο Μπάμπης Κοβάνης (γραμματέας της ΔΝΛ Αθήνας την περίοδο 1965-1966 ), δηλώνει: "Τα μηνύματα της ΔΝΛ είναι πάντα επίκαιρα. Η ΔΝΛ ήταν ένα πολυδιάστατο κίνημα, ένα μεγάλο σχολείο, έδωσε τη δυνατότητα της ουσιαστικής συμμετοχής και της συλλογικής δράσης -ιδιαίτερα αναγκαία σήμερα- σε νέους, αγόρια και κορίτσια, να έχουν γνώμη για τα προβλήματά τους και να στοχάζονται για το μέλλον του τόπου." (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 12/02/2005)

Ένα άλλο μέλος της ΔΝΛ, ο Γιάννης Καούνης, τονίζει: "Οι Λαμπράκηδες απόκτησαν συνείδηση της εποχής τους μέσα από τη γνώση των προβλημάτων της πατρίδας τους, την υπανάπτυξη, το συγκεντρωτικό κράτος, το παράνομο παρακράτος που έλεγχε σημαντικούς μηχανισμούς εξουσίας, τη φτώχεια και την αμορφωσιά. Είδαν το θέμα της παιδείας ως προνομιακό πεδίο για την ανάπτυξη των αγώνων τους. Με συντεταγμένη δράση στους φοιτητικούς, μαθητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους και με κέφι και ορμή στα κινήματα του δρόμου έδωσαν ενέργεια και παλμό και διαμόρφωσαν κλίμα αναγεννητικό. "

Από τον Κεραυνό στη Σπίθα…

Διαβάζοντας τα παραπάνω, δε είναι δύσκολο για κάποιον να συνειδητοποιήσει τις ομοιότητες της εποχής των Λαμπράκηδων, με την εποχή των Σπιθιστών.
Τότε, το κράτος του βασιλιά και των Αμερικανών. Τώρα, το κράτος του "γυμνού βασιλιά" και των Αμερικανών! Τότε, το χαμηλό επίπεδο παιδείας. Τώρα, παιδεία χωρίς καν επίπεδο! Τότε η φτώχια. Τώρα η φτώχια, η ανεργία και τα χρέη! Τότε, λαϊκή απαίτηση η Δημοκρατία. Τώρα, ποιός θα το πίστευε τότε, λαϊκή απαίτηση η Δημοκρατία!

Ας πάμε όμως και στις διαφορές…
Τότε ο Μίκης μελωποιούσε τον Γιάννη Ρίτσο, τον Γιώργο Σεφέρη, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Τάσο Λειβαδίτη, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Νίκο Γκάτσο κ.α. Τώρα, ο Μίκης προτρέπει τους νέους συνθέτες να πράξουν το ίδιο…η απήχηση της προτροπής του, γνωστή! Τότε, ο πόλεμος του Βιετνάμ και η παγκόσμια λαϊκή κατακραυγή κατά των Αμερικανών. Τώρα, τα Μ.Μ.Ε. έχουν προκαλέσει …ανοσία στη θέα των πολέμων, στους τηλεθεατές! Τότε, η προπαγάνδα των λιγοστών εφημερίδων και των πολιτικών. Τώρα, η παγκόσμια προπαγάνδα προς κάθε κατεύθυνση! Τότε, ένας λαός που περίμενε τον "σπινθήρα" για να "αρπάξει" φωτιά και να ξεσηκωθεί. Τώρα, ένας λαός που βλέπει τον σπινθήρα και καθισμένος στον καναπέ του τον φυσά για να σβήσει! Τότε, ένα κύμα καλλιτεχνών, έτοιμο να εμπνεύσει και να ξεσηκώσει. Τώρα, καλλιτέχνες που τους παρέσυρε το ρέμα (μάνα μου δεν είναι ψέμα!).

Η Σπίθα που καταΚεραυνώνει

Με τις ομοιότητες να μας γεμίζουν ευθύνη και τις διαφορές να μας γεμίζουν ντροπή, όλοι εμείς που ακολουθούμε πιστά τον Μίκη Θεοδωράκη στο "πρωτόγνωρο πείραμά" του, τη Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών "ΣΠΙΘΑ", οφείλουμε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας πολύ τυχερούς που μας δίδεται μία τέτοια ευκαιρία. Η ευκαιρία να προσπαθήσουμε να "λάμψει" ο ελληνικός λαός, μέσα στο σκοτάδι που τον έχουν ρίξει. Η ευκαιρία να δώσουμε ποιότητα στη ζωή μας, προσπαθώντας να την αλλάξουμε. Η ευκαιρία να φτιάξουμε τις δικές μας "πολιτισμικές λέσχες" με τις Σπίθες μας. Η ευκαιρία να επαναφέρουμε στη μνήμη των συμπολιτών μας αξίες και ιδανικά, που έχουν ξεχάσει. Η ευκαιρία να επαναφέρουμε στη μνήμη των συμπολιτών μας τις αξίες και τα ιδανικά που εκφράζει η προσωπικότητα του Μίκη Θεοδωράκη! Η ευκαιρία να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα δώρα που πραγματικά χρειάζονται…

Ας αδράξουμε την ευκαιρία λοιπόν και ας αισθανθούμε υπέροχα κάνοντάς το. Ας αισθανθούμε υπέροχα "πολεμώντας" στο πλευρό του Μίκη Θεοδωράκη και των υπολοίπων Σπιθιστών.

Ας νιώσουμε Λαμπράκηδες του 2010. Ας γίνουμε οι Σπιθιστές του 1963…

«Δημόσια Δήλωση Συγγνώμης» από τον σκιτσογράφο Σπύρο Ορνεράκη

Ο δημοσιογράφος της Καθημερινής κος Παπαχελάς με άρθρο του στην εφημερίδα αναρωτιέται…»Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς συμβαίνει στην Κερατέα»
Και συνεχίζει λέγοντας για τους κατοίκους…»Δεν μπορούν όμως κάποιοι εξ αυτών να συμπεριφέρονται σαν μέλη συμμοριών που δεν σέβονται τίποτα.»
Πραγματικά και εγώ δεν καταλαβαίνω το άρθρο του κου Παπαχελά τι σκοπούς εξυπηρετεί ;
Αφού θέλει πραγματικά να μάθει ας διαβάσει την δήλωση ενός μεγάλου καλλιτέχνη που με την παρουσία και τις δημοκρατικές του αντιλήψεις είναι πιστεύω ο μόνος που μπορεί να απαντήσει στον Alexis για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Κερατέα….

Από τον σκιτσογράφο Σπύρο Ορνεράκη, κά­τοικο Οβριοκάστρου Κερατέας και πολιορκη­μένο εδώ και καιρό από τα ΜΑΤ, καθώς έχει την ατυχία το σπίτι του να βρίσκεται στο πεδίο μά­χης στο οποίο έχει μεταβάλει ολόκληρη την Κε­ρατέα η κυβέρνηση, λάβαμε και δημοσιεύουμε χωρίς σχόλια την παρακάτω επιστολή, η οποία φέρει τον τίτλο…

«Δημόσια Δήλωση Συγγνώμης»:
«Ζητώ συγνώμη! Από τον Έλληνα φορολο­γούμενο και τον δεινά οικονομικά ταλαιπωρη­μένο πολίτη, για τη μοναδική φύλαξη από την Πολιτεία της μόνιμης κατοικίας μου στο Οβριόκαστρο Κερατέας, της οικογένειας και της πε­ριουσίας μου και την πρόθεση αξιοποίησης του περιβάλλοντος χώρου, σε τόπο χλοερό, σε τόπο αναπαύσεως και γαλήνης εύοσμο και ιδιαίτερου κάλλους ΧΥΤΑ. Σε καμιά κατοσταριά μέτρα από την πόρτα μου η πολιτεία φρόντισε να
διαθέσει τέσσερα (4) αστυνομικά μπλόκα για τη φύλαξή μου. (Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει ένα έως δύο το πολύ).
Τρεις ολόκληρους μήνες είπα να κάνω πως δεν καταλαβαίνω. Έλα όμως που δεν μπόρεσα να το κρατήσω μυστικό!! Όλον αυτόν τον και­ρό, λες και με γιορτάζουν, πέφτουν κάθε βράδυ εκατοντάδες βεγγαλικά, καπνογόνα, φωτιές και εκρηκτικά. Ε, είπα κι εγώ, δεν πάει άλλο! Έχω υποχρέωση σαν Ευρωπαίος πολίτης ν’ απολογη­θώ και να ομολογήσω ότι:
1. Παραβιάζονται τα προσωπικά μου δεδομένα με τον έλεγχο τον δικό μου και λοιπών συγ­γενών και φίλων, απαιτώντας η πολιτεία επίδει­ξη ταυτότητας και ό,τι συνεπάγεται απ’ αυτό. 2. Παραβιάζονται τ’ ανθρώπινα δικαιώματά μου με την απαγόρευση της ελεύθερης δι­ακίνησης ως πολίτη δημοκρατικής ευρωπαϊκής χώρας.
3. Έκθεση σε κίνδυνο. Λόγω προβλημάτων υγείας παρεμποδίζεται η άμεση πρόσβαση ιατρικής βοήθειας.
4. Υποχρεωτική απομόνωση από φίλους και κοινωνικές υποχρεώσεις. Ζεύγος φίλων, που προσπάθησαν να με επισκεφθούν, υπέστησαν σωματικό έλεγχο και άλλοι υποχρεώθηκαν ν’ αφήσουν το αυτοκίνητό τους και πεζοί, εν μέσω κακών καιρικών συνθηκών, να ανέβουν έναν με­γάλο χωματόδρομο για να φτάσουν σπίτι μου. 5.Υποβάθμιση ποιότητας ζωής! Παρεμποδίζε­ται η πρόσβαση τεχνικών (ηλεκτρολόγων, υδραυλικών κ.λπ. εργατών) για την εύρυθμή λει­τουργία του σπιτιού και της περιουσίας μου. 6. Η συμπεριφορά αυτή με προσβάλλει και εξευτελίζει την προσωπικότητά μου. Όλα αυτά συμβαίνουν τρεις μήνες τώρα. Αυ­τό όμως που με πανικοβάλλει κυριολεκτικά εί­ναι μήπως το κράτος μου ζητήσει αμοιβή για την αστυνομική φύλαξη που μου παρέχουν.

Μετά τιμής
Σπύρος Ορνεράκης
Σκιτσογράφος

«Εξωστρεφής» υποτέλεια

Η απόφαση για άμεση εμπλο­κή της Ελλάδας στη στρα­τιωτική επέμβαση στη Λι­βύη, πρώτη φορά μετά την Κορέα, φανερώνει ακόμη μια φορά πόσο επικίνδυνη και πόσο αδίστα­κτη είναι η σημερινή κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός είπε στη Βουλή ότι η Ελλάδα παρέχει μόνο «επικουρική υποστήριξη και δεν συμμετέχει στις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λι­βύη», παρ’ ότι ολόκληρος ο διεθνής Τύπος στις ΗΠΑ, τη Γαλλία και τη Γερ­μανία βοά για τις δεσμεύσεις εμπλο­κής που έχει αναλάβει η Ελλάδα. Ει­δικά σε περίπτωση που οι επιχειρή­σεις στη Λιβύη πάρουν σε μάκρος και απαιτήσουν, εκτός όλων των άλλων, χερσαία εισβολή.
Το γεγονός ότι ακόμη και η «επικου­ρική υποστήριξη» αντιβαίνει στις δι­ατάξεις του συντάγματος, που απαι­τούν ως μοναδική αποστολή των ενό­πλων δυνάμεων της χώρας την εθνική άμυνα, δεν φαίνεται να απασχολεί κα­νέναν στην κυβέρνηση.

Ο κ. Παπανδρέου χαρακτήρισε θέμα εθνικής σημασίας την κατάσταση στη Λιβύη και είπε: «Η Ελλάδα δεν πρόκει­ται να γίνει ο επιτήδειος ουδέτερος στις εξελίξεις στην περιοχή. Η στάση αυτή δεν θα βοηθούσε τα εθνικά συμ­φέροντα», ανέφερε ο πρωθυπουργός και δικαιολόγησε τις επιλογές της διε­θνούς κοινότητας για τη Λιβύη, ώστε, όπως ανέφερε, να αποφευχθεί η ομα­δική σφαγή αμάχων και ένα συνεπα­γόμενο μαζικό κύμα μετανάστευσης, καθώς και για να υπηρετηθούν οι δη­μοκρατικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή.

Περισσότερα Εδώ